سایه تاریکی

خیس و مرطوب

لباس زیرم

بر زمین

نیمه جان

سپر فرسوده ی من

خشاب اسلحه ی چوبین م

حد فاصل این رفت و آمد
می رفتم

از راه به راه

از در به در

.بوی کتاب و کتابخانه می دهی

بوی انتظاردر راهرو و آسانسور هتل

Sans toi

les émotions d’aujourd’hui

ne seraient que

la peau morte des émotions d’autrefois.

جوراب راه راه ش
کیسه ی خرید در دست من

این بار

به سادگی کشیدنِ یک سیگار

تمام میشوی

خودم را ارضا میکنم از رایحه ی نمناک تعریق شده ی خودم از زیرِ بغلی که به دیوار مالیدمش

به دیوار مالیدمت

نمناک

نقطه

از تو

ویرگول

کمی

ویرگول

هِیری تَرَم

پس چرا اینقدر جدی خشک می شوی ؟

من معتادم

چیزم دهن هرکی میگه این شعر نیست

(برا اونی که هی تو خیابونا میبینمش )